Interview met mij op de site van Galerie Pouloeuff

http://www.galeriepouloeuff.nl/nieuws-en-media/126/interview-met-aanstormend-talent-jaap-kamsmahtml

Jaap Kamsma schildert graag dieren. Maar eigenlijk gaat het meer om de plek die zo vertrouwd is voor hem.

“Ik ben nostalgisch van aard, toen ik 5 jaar oud was vond ik de tijd al te snel gaan.”

In Pouloeuff hangen nu veel dieren van jouw hand..
“Als kind groeide ik op in de buurt van Artis. Jarenlang ging ik naar de Artis Ateliers, een organisatie die kunstcursussen voor kinderen en volwassenen organiseert. Daar is ook mijn liefde voor het maken van kunst ontstaan.”

Zijn het dieren die je aantrekken?
“Het is eerder de plek. Het is een soort nostalgie, een verlangen naar m’n kindertijd en de geborgenheid van toen. Als kind al vond ik de tijd vaak te snel gaan.”

Je hebt ook veel architectuurschilderijen gemaakt, iets heel anders…
“Eigenlijk was het uitgangspunt hetzelfde: de goede herinneringen die ik aan de plek had.”

Je werkt vrij en intuïtief…
“Ik weet nooit van tevoren hoe een werk eruit gaat zien. Ik werk niet met een plan. Ik stop wel veel werk en tijd in de voorbereidingen. Voor ik aan een doek begin ga ik wel 4 of 5 keer naar Artis om schetsen te maken. Daarna gaat het eigenlijk heel snel.”

Je werk gaat vooral over gevoel en herinneringen, maar het is geen abstract werk, het is voor iedereen te begrijpen..
“Iedereen heeft weer andere gedachten bij mijn werk. Sommige associëren een dierentuin met opgesloten zitten. Je moet wel langer dan 5 minuten kijken. Hoe langer je kijkt naar mijn werk, hoe meer je ziet.”

“Voor ik aan een doek begin ga ik wel 4 of 5 keer naar Artis om schetsen te maken”

Je won het Dooyewaard stipendium en woonde een jaar in Blaricum, hoe vond je het om afgezonderd, buiten de stad te werken?
“Mijn werk is in die periode een stuk beter geworden. Ik leefde meer geïsoleerd, maar ook in meer vrijheid, er was minder druk. Ik bepaalde zelf wanneer een werk ‘af’ was. En ik fietste veel. Van Blaricum naar Amsterdam, tijdens die tochten dacht ik na over mijn werk.”

Wat zijn de moeilijk kanten aan je werk?
“Waar ik zelf mee worstel is.. wanneer is iets af? Het punt om te bepalen wanneer het klaar is vind ik lastig. Dit is ook de leuke kant. Je moet jezelf blijven uitdagen.”

Wil je ook iets vertellen met je schilderijen?
“Ik heb geen boodschap, behalve steeds weer een stukje van mezelf laten zien.”

Hoe vind je het dat je werken nu in Pouloeuff hangen?
“Het is een prachtige locatie op een prachtige plek.”